..Και καθώς έκλεισα απαλά τα βλεφαρά μου
βρέθηκα γονατιστή πάνω από το μνήμα σου
να το κοιτώ
καθώς η ολοστρόγγυλη σέληνη βασίλευε
και φώτιζε με τις αχτίδες της τον κατάμαυρο ουρανό
ενώ τα δάκρυα μου έσταζαν πάνω στην αρχοντική μορφή σου,
νοητά
μέσα από την ψυχή μου που σπάραζε το χαμό σου, γοερά.
Ήταν μια μουντή νύχτα
να, σαν όλες,
όλες τις νύχτες
από τότε που έννοιωσα την τελευταία σου πνοή,
αγάπη μου.
Και από τότε που έχασα τα πάντα,
έχασα εσένα,
ότι πιο πολύτιμο είχα..
οι νύχτες ήταν πάντα τόσο ίδιες για μένα
μουντές, γαλήνιες, ζεστές
με τη σκέψη μου να αγγαλιάζει το κορμί σου.
Αγάπη μου.
Μα περάσαν τόσοι μήνες.. 23..
περάσαν τόσα χρόνια.. 23..
περάσαν τόσες ζωές..
και δεν μπορώ να μη σε λησμονήσω..
Αχ να γυρνούσες
για μια μέρα να μου κρατήσεις το χέρι
όπως τότε
να σε ρωτησώ 'Γιατί?
Γιατί όταν έφυγες δεν με πήρες μαζί σου?'
Γιατί
Γιατί δε με αποχαιρέτησες.
LaSanglante Clémestrie
Copyright All rights reserved
Copyright All rights reserved
No comments:
Post a Comment