Πανσέληνος

Μπορείς να αισθανθείς ότι οι χτύποι της καρδιάς μας είναι σαν ένα ημίχρονο

ή ακόμα κάνεις σαν να μην καταλαβαίνεις?

Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός που είναι πιο μακριά από τον άλλο.

Δεν ξέρω καν που θα βγει και πότε. 

Ξέρω όμως πόση ευτυχία ένοιωσα όταν ήσουν εσύ δίπλα μου.

Και την νιώθω κάθε φορά που σκέφτομαι τα μάτια σου.

Εκεί είναι η ευτυχία μου. Μέσα στα μάτια σου.

Ενώ μπορώ να νιώσω ακόμα την καρδιά σου μισή. Κι ας μην το παραδέχεσαι.

Όμως γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι θα σταματήσει για μια στιγμή.

Και τότε θα τα καταλάβεις όλα.

Τόσο έντονα όσο τόσα χρόνια προσπαθείς να μ' αγνοήσεις.

Τα περισσότερα πήρα από 'σενα.

Σε μια στιγμή.

Μπορεί να ήταν απλά εκείνη η στιγμή που μου έλεγες πόσο όμορφο είναι το φεγγάρι.

Θυμάμαι η φωνή σου ήταν τόσο παράξενη και έβγαζε μια ζεστασιά και μια μοναξιά παράλληλα.

Και η μοναξιά δεν είναι δύσκολη, ειδικά όταν ήσουν πάντα μόνος.

Μπορεί και να την αγαπώ όσο εσύ αλλά δεν θα το μάθεις γιατί άλλα πίστεψες, άλλα σκεφτόσουν..

Κάποιος μου είχε πει ότι

«κανένας μας δεν είναι μισός, θα πρέπει απλά να βρούμε μέσα μας το χαμένο μας 'δικό μας' μισό»,

κάθως ο ίδιος είχε ήδη αρχίσει να σκαλίζει μέσα μου για να βρει το δικό του..

Ίσως δεν ήξερε ότι δεν έχει μείνει κάτι

γιατί τα 'χα δώσει όλα σε 'σενα όταν σε πρωτοαντίκρυσα.

Και τότε έγινα πιο πολύ ό,τι μισώ.

Γιατί στο τέλος της προσπάθειας κατέστρεψα ό,τι αγαπούσα.

Τον ίδιο μου τον εαυτό.

Και το πιο πολυτιμό πράγμα για μενα.

Ό,τι μας ένωνε.

Παρ' όλα αυτά υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη.

Και είσαι η μόνη αιτία.

Ξέρω πως σκέφτηκες πολλά

και έμεινες μέχρι η μοίρα να σε φέρει δίπλα μου.

Κι όταν έγινε..

Εσύ ακόμα και τότε δεν με είδες...

LaSanglante Clémestrie
Copyright All rights reserved