Αυτοκαταστροφικότητα & Τάσεις Φυγής

Υποκρύπτονται θέματα χαμηλής αυτοεκτίμησης καί ενοχών. Η αυτοκαταστροφικότητα δεν είναι αναγκαίο να εκφράζεται μέσα από χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ ή άλλων εξαρτήσεων. Σε πολλές περιπτώσεις είναι καλά κρυμμένη πίσω από το κοινωνικό status ή πίσω από ευπρεπείς συμπεριφορές. Η πραγματικότητα είναι όμως ότι υποβόσκει καί δημιουργεί συνεχώς ανοικτά θέματα.

Βασικά παθολογικά χαρακτηριστικά των αυτοκαταστροφικών ατόμων

Ειναι χαρακτηριστικό οτι τα αυτοκαταστροφικά άτομα δεν υπαρχει περιπτωση να θελήσουν να μπουν σε ωφέλιμες γι' αυτα σχεσεις. Όπου βλέπουν καλο, φεύγουν. Εάν τύχει και συναντήσουν ισορροπημένο άνθρωπο, δεν μπορούν να σταθούν ουτε λεπτό διπλα του. Στην περιπτωση δε που ακούσουν λογικες απόψεις, ή στην περιπτωση οπου αντιληφθούν συναισθηματική ωριμότητα, δεν αντέχουν και απομακρύνονται όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειναι λοιπον ευκόλως αντιληπτό οτι η χαμηλή ταύτη εκτίμηση, την οποία τρέφουν για τον εαυτό τους  αποτελεί θεμέλιο λίθο της προσωπικοτητάς τους. Ειναι λοιπόν επίσης βέβαιο οτι έιναι παραδομένα στην δίνη της καταθλιπτικης συμπτωματολογίας.

Η φυγή και η παρορμητικότητα στα αυτοκαταστροφικά άτομα

Δεν θα πρέπει να λησμονηθεί οτι ενα απο τα βασικά στοιχεια σκεψης των αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών αφορά θέματα τα οποία αφορούν στην έννοια της 'φυγής'. Φυγή μπαίνοντας σε εναν γάμο, φυγή εγκαταλείποντας μια χωρα, φυγή δημιουργώντας μια σχεση αδιάφορη, απότομη φυγή χωρις να ξερει και το ίδιο το άτομο γιατί. Φυγή αντιδραστική με μια ασήμαντη αφορμή, κτλ.

Όλες αυτες οι περιπτωσεις εκλογικεύονται, δηλαδή το άτομο βρίσκει διαφορες αιτιασεις προκειμένου να μπορέσει να δικαιολογήσει στον εαυτο του τις πράξεις της φυγής του, οι οποίες σκοπό εχουν την ψυχικη εκφόρτιση η οποία θα μπορούσε να ειχε γίνει απλως μιλώντας σε ενα κοντινο πρόσωπο. Αυτή η παρορμητικοτητα ή οι παρορμητικες σκέψεις, εχουν μεσα τους ενα πρωτόγονου τύπου βρεφικο στοιχείο το οποιο ονομάζεται παντοδυναμία. Όπως επισης εχουν κι ενα στοιχείο στοματικής απαιτησης. Νομιζουν δηλαδή οτι ειναι ικανά να πετύχουν τα πάντα και οτι μπορούν να το πετύχουν εκεινη τη στιγμη, οτι αφου το απαιτούν θα ικανοποιηθεί και το αίτημα τους. Αυτο το ονομάζουν 'αποφασιστικότητα' και το βαφτίζουν 'ωριμότητα'.

Η ταση φυγής στα αυτοκαταστροφικά άτομα οταν ειναι παρατεταμένη ειναι και περισσοτερο παιδική οποτε και μικρότερη η πιθανοτητα να επισκεφθούν ειδικό. Οταν υπαρχει μεν, αλλά γίνεται αντιληπτό οτι μπορεί να υπαρχει πιθανότητα να την χρησιμοποιούν σαν άμυνα σε διάφορα ψυχικής φύσεως θέματα, τότε τα άτομα αυτά ενδύκνεινται για ψυχοθεραπεία και εχουν καλή πορεία.

Η ενοχή στα αυτοκαταστροφικά άτομα

Η ενοχη αποτελει και αυτη εναν απο τους βασικούς πυλώνες στην αυτοκαταστροφικοτητα. Προκειται για ενοχές οι οποίες πολλές φορές εκδηλωνονται με ανεστραμμένο τρόπο. Δηλαδή με σκέψεις μεγαλείου ή διογκωμένης αυτοεκτίμησης.

Οι ενοχές εχουν συνήθως την βαση τους στο δεύτερο με τρίτο έτος ζωης και σε καθηλώσεις πρωκτικες, δηλαδή επιβολής η υποταγής καθώς και αμφιβολίας (να αφήσω την επιθετικότητα μου ελευθερη ή να συγκρατησω τον εαυτο μου). Μπορεί όμως να εχουν και πιο βρεφικές ρίζες οποτε εκει εμπλέκονται και αλλα τελείως διαφορετικά ζητήματα οπως αυτα της προσκόλλησης, της διαφοροποίησης, του αποχωρισμού, της απώλειας, κτλ. Ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο στο οποιο εδράζεται η καθήλωση, τοσο διαφορετική ειναι και η φύση της ποιότητας και της εκδήλωσης της ενοχικής συμπτωματολογίας.

Πηγή: www.psychotherapy.net.gr