Η Νεράϊδα & ο Δράκος (διδακτική ιστορία)

Ήταν κάποτε ένας δράκος.

Ποτέ δεν είχε τη συντροφιά κάποιου και περιπλανιόταν σε βουνά και σε σπηλιές.

Άλλωστε, τι άλλο να έκανε, από το να πετά από το ένα βουνό στο άλλο.

Πότε να συλλογίζεται για την ύπαρξή του, και πότε να σκίζει τα βράχια με τα νύχια του και να φυσά φλόγες.

Μια μέρα λοιπόν, μια νεράϊδα ήρθε και κάθησε στη μύτη του…

Ο δράκος ξαφνιάστηκε.

Την κοίταξε στα μάτια και την ρώτησε:

– Δε φοβάσαι μήπως σε φάω;

– Όχι. Είμαι πολύ μικρούλα για να χορτάσεις

– Δε φοβάσαι μήπως σε φυλακίσω για πάντα;

– Όχι. Όποτε θέλω εξαφανίζομαι.

– Δε φοβάσαι μήπως σε αγαπήσω;

Η νεράϊδα σάστισε, δεν περίμενε αυτή την ερώτηση… Όμως του απάντησε:

Όχι. Όλοι θέλουν κάποτε να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.

Ο δράκος ένιωσε έντονα την επιθυμία να την αγκαλιάσει.. όμως τα νύχια του κάρφωσαν τη μικρή νεράϊδα…

Θέλησε να τη φιλήσει… αλλά, η καυτή του ανάσα έκαψε τα φτερά της.

Ο δράκος δάκρυσε.. κ τα δάκρυά του την έπνιγαν...

Η μικρή νεράϊδα πέθαινε στην αγκαλιά του, ψιθυρίζοντας του απλά το μυστικό…

❝Δε φτάνει να θέλεις να αγαπήσεις, πρέπει και να μπορείς.❞

Πηγή: www.diaforetiko.gr