Καθόσουν εκεί πάνω στα βράχια, σαν ένας μεγαλοπρεπής κύκνος και με κοιτούσες, με κοιτούσες.. τόσο όμορφος... Ένας ξεχωριστός μαύρος κύκνος που άστραφτε ολόκληρος σαν μια σωρός από μαύρα πετράδια. Η σκέψη μου ξεμάκραινε και το μυαλό μου έκανε τους πιο αθώους απόκοσμους συνειρμούς καθώς έβλεπα βαθιά στα μάτια σου την υπερηφάνεια της καλοσύνης της ψυχής σου. Και σου μιλούσα σιωπηλά, τόσο, που ούτε ο ανέμος δεν μπορούσε να μ' ακούσει.. γιατί τα λόγια μου ήταν μόνο δικά σου. Να 'ξερες πόσο χαρούμενη ήμουν πριν καν βγάλεις μια λέξη απ' τα χείλη σου, γιατί απλά μπόρεσα να άκουσω την καρδιά σου να χτυπά..........................
Και σου 'λεγα.. να, ξέρεις που θέλω να με πας? σε μέρη δύσβατα, σοκάκια ονειρικά, εκεί που μόνο η δική σου φαντάσια μπορεί να ταξιδέψει. Καθώς η σκέψη σου ξεδιπλώνει τα ομορφότερα όνειρα την ώρα που απλά το βλέμμα σου κοιτά τη μαύρη θάλασσα που απλώνεται ως τα πέρατα του κόσμου. Εκείνου! Εκείνου που θέλω να με πας! Και ενώ σε κοιτώ δε βγάζεις μιλιά, μα κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις τον έρωτα μου για σένα και απλά κυλάει αργά στο προσωπό σου κρυφά μια στάλα από το κύμα που σκάει στην άκρη του βράχου μπρος στα πόδια σου καθώς λαμποκοπά. Αυτο το αινιγματικό χαμόγελό σου, αυτό που λάτρεψα, πήρε θέση διστακτικά ξανά στο προσωπό σου νομίζοντας.. πως δεν θα το δω....
LaSanglante Clémestrie
Copyright All rights reserved
No comments:
Post a Comment